|
نشانه درباره وبلاگ  بنام آفریننده اندیشه ها توانا بود هر که دانا بود زدانش دل پیر برنا بود دوستان عزیز سلام! امیدوارم اندیشه سبزتان همیشه سبز باشد و رازیانه افکار تان همیشه مروارید وار در حال رستن و تکامل، قدم تان را به این وبلاگ گرامی میدارم. سعی من در صفحات مجازی جادوی" وبلاگ نویسی" هم سرگرمی و هم مطالبی که باهدف ارایه اطلاعات مفید ( تا جای که توان داشته باشم) در زمینه های مختلف ( اجتماعی، تاریخی، دینی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی) می باشد که در تدوام این کار به دیدگاه های عالمانه و منصفانه شما نیاز دارم تا با لطف خود اشتباهات من را تذکرداده و از نقطه نظرات مفید شما در بهینه سازی کیفیت و کمیت مطالب استفاده خواهم کرد. نويسندگان جمعه 5 خرداد 1391برچسب:, :: 1:28 :: نويسنده : مصطفی احمدی
چرا بعضي افراد دوست دارن هرچي كه در مورد بقيه ميدونن بيان كنند!!! چرا گاهي اوقات افراد بدون تامل در يك لحظه حرفهايي رو ميزنن كه شايد بعداً درست كردنش سالها طول بكشه... چرا عادت كرديم كارهايي رو انجام بديم كه ميدونيم اشتباهه ولي بازم انجامش ميديم و دچار اشتباه ميشيم!!! چرا گاهي اوقات كه بايد حرفي بزنيم سكوت ميكنيم و جايي كه نبايد چيزي بگيم حرف ميزنيم!!!! چرا گاهي اوقات ما التماس ميكنيم و جوابي نميشنويم ولي خودش ميگه بخوان تا استجابتت كنم!!! چرا گاهي اوقات جايي كه بايد از عقلمون كار بگيريم از دل فرمان ميبريم و جايي كه بايد حرف دل رو گوش بديم عاقل ميشيم!!! چرا گاهي اوقات به راحتي از دست بعضي ها ناراحت ميشيم و به سختي ميتونيم اون ناراحتي رو از دلمون پاك كنيم ولي جاي ديگه به سختي دلي رو به دست مياريم و به راحتي اون دل رو ميشكنيم؟؟؟؟ و چراهاي زيادي كه امشب تو ذهن من ميچرخه و من براي خيلي هاشون نميتونم جواب پيدا كنم!!! .................................................................. ميگن خواستني ها و دوست داشتني ها رو بايد طلب كني!!! بايد به دنبالش بدوي!! چون با نگاه كردن كاري درست نميشه!!! حداقل آرزوهات رو بلند تو دلت فرياد بزن!!! التماس دعا!!!
دو شنبه 24 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 23:58 :: نويسنده : مصطفی احمدی
كاش انسان مانند شمع يك روز به معناي واقعي زندگي ميكرد....... اما كنار پروانه خودش.... جمعه 22 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 22:56 :: نويسنده : مصطفی احمدی
سلام بر شب و روز ميلاد تو و تبريك و تهنيت به آخرين مرد بت شكن از اولاد تو ميلاد حضرت زهرا(س) و همچنين روز مادر و زن را به همه مسلمانان جهان تبريك عرض ميكنم.
شنبه 16 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 20:57 :: نويسنده : مصطفی احمدی
خشكي؟ خشكي كشتي كه براي من خيلي بزرگه... مثل يه پلي كه خيلي طولانيه..... يا مثل يه آهنگي كه خيلي وقته نميدونم چجوري بايد بسازمش... تا حالا نتونستم به اين كشتي برسم..... ولي هنوز اميدوارم به اين كشتي برسم... و مطمئنم روزي به اين كشتي خواهم رسيد... و اون موقع است كه قطعاً به آرامش خواهم رسيد... و وقتي به اين كشتي رسيدم هرگز پياده نخواهم شد... چهار شنبه 13 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 18:59 :: نويسنده : مصطفی احمدی
بعضي ها دم از فراموشي و فراموش كردن ميزنند ولي اين رو بايد بدونند:
دست عشق از دامن دل دور باد... مي توان آيا به دل دستور داد؟ مي توان آيا به دريا حكم كرد... كه دلت را يادي از ساحل مباد؟ موج را مي توان آيا فرمود: ايست؟ باد را فرمود: بايد ايستاد....... آنكه دستور زبان عشق را بي گذاره در نهاد ما نهاد خوب ميدانست تيغ تيز را در كف مستي نمي بايد نهاد... دو شنبه 11 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 1:33 :: نويسنده : مصطفی احمدی
واي از دنيا كه يار از يار مي ترسد غنچه هاي تشنه از گلزار مي ترسد عاشق از آوازه دلدار مي ترسد اين طبيب از ديدن بيمار مي ترسد....
گريه كردم ناله كردم حلقه بر هر در زدم سنگ سنگ كلبه ويرانه را بر سر زدم....
جام ها ديگر نوشي ندارد، عشق آغوشي ندارد بر من و بر ناله هايم هيچ كس گوشي ندارد.......
یک شنبه 3 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 22:21 :: نويسنده : مصطفی احمدی
من از تاريكي شبهاي فردا سوز ميترسم... از اين تنهايي تكراري هر روز ميترسم... من از شب سايه هاي پشت هر ديوار ميترسم... از اين تخريب و فرسايش، از اين آوار ميترسم... بدون اون نميميرم فقط با مرگ درگيرم.. نميتونم، نميميرم ، فقط يا مرگ درگيرم.. نميمونم، ميدونم از اين تكرار دلگيرم... پنج شنبه 29 فروردين 1391برچسب:, :: 14:13 :: نويسنده : مصطفی احمدی
ميدونيد چيه؟؟؟؟؟ غريبي من از زندگي در اين نيست كه تو غربت زندگي ميكنم.... از تنهايي هم نيست... شايد از بي كسي هم نيست... در واقع غريبي من از اينه كه از نزديك ترينهايم دورم.... و به دورترينهايم نزديكم... یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:, :: 20:41 :: نويسنده : مصطفی احمدی
نمیدونم چرا بعضی وقتها ناهارم رو دیر میخورم یا اصلاً نمیخورم... بدتر از اون که شامم رو نصف شب میخورم.... صبحانه که اصلاً دیگه نمیتونم بخورم... به آهنگ های تکراری گوش میدم... بدتر از همه جدیداً سر کلاس اصلاً حواسم به درسهام نیست... هر چقدر که سعی میکنم نمیتونم تمرکز کنم.... روی اکثر کارهام دیگه تمرکز ندارم... میترسم از همین هفته که امتحانات میانترمم یکی پس از دیگری نزدیک میشه بزنم خرابشون بکنم... احساس میکنم دیگه لباسهام بهم نمیاد... کم کم از همه چی داره بدم میاد یک کلام: خستم ولی نمیدونم چکار کنم، چه جوری خودم رو ریستارت کنم چون بدجوری هنگ کردم.. بدجوری احساس تنهایی میکنم... خیلی سخته ادم همچین وضعی داشته باشه... تا حالا تو همچین وضعی گیر افتاده بودی؟؟ راه حل شما چیه؟؟؟ سه شنبه 15 فروردين 1391برچسب:, :: 21:53 :: نويسنده : مصطفی احمدی
ای داد از این دنیا و مردم این زمونه: چون تو این دنیا و این زمونه: باید خیانت کنی!....... تا دیوانه ات باشن!.... باید دروغ بگی!!....... تا همیشه تو فکرت باشن!!... باید هی رنگ عوض کنی!!!......... تا همیشه دوستت داشته باشن!!!..... اگه ساده ای!! اگه باوفایی!! اگه یک رنگی!! مطمئن باش اکثر اوقات تنهایی!!!!!!..... پنج شنبه 10 فروردين 1391برچسب:, :: 19:55 :: نويسنده : مصطفی احمدی
شقایق باشد یا نباشد باید زندگی کرد. چون زندگی ارزش است. هرچند که چگونگی آن درخور اهمیت است، اما شرط برای زنده بودن نیست. چون نمی توان زندگی را فنا کرد. کسی که زندگی را فنا می کند، زنده نیست. و کسی که مرگ را دعا می کند یابنده نیست. پس ناگزیزیم که زنده بمانیم چون کسی منتظر ماست، شاید مادر یا شاید پدر یا شاید برادر و خواهر و یا شاید همسر و یا شاید شقایق و عشق و بهار!!!
شنبه 5 فروردين 1391برچسب:, :: 21:40 :: نويسنده : مصطفی احمدی
کل بازی هستی چنان زیباست که تنها خنده میتواند پاسخ آن باشد... تنها خنده میتواند خنده میتواند عبادت و شکر واقعی باشد.... چهار شنبه 24 اسفند 1390برچسب:, :: 12:36 :: نويسنده : مصطفی احمدی
دلتنگی همیشه از ندیدن نیست.... لحظه های دیدار با همه زیبایی اش.... پر از دلتنگی است!! شنبه 20 اسفند 1390برچسب:, :: 22:32 :: نويسنده : مصطفی احمدی
جاذبه در زمین نیست.. در چشمان توست... اگر بهشتی باشد... به یقین از آن من است.. که به جاذبه نگاهت.. ایمان آوردم. جمعه 19 اسفند 1390برچسب:, :: 13:11 :: نويسنده : مصطفی احمدی
دستت را بیاور.... مردانه و رنانه اش را بی خیال... دست بدهیم به رسم کودکی... به رسم دوستی... به رسم معرفت.... قرار است هوای هم را بی اجازه داشته باشیم..! دستت را بیاور... چهار شنبه 17 اسفند 1390برچسب:, :: 10:5 :: نويسنده : مصطفی احمدی
سلام دوستان این چند وقته نبودم جای شما خالی یه هفته با دوستان شیراز بودیم. هفته گذشته هم با بچه های دانشگاه اردو مشهد بودیم. نائب الزیاره همه شما هم بودیم. یک شنبه 30 بهمن 1390برچسب:, :: 22:36 :: نويسنده : مصطفی احمدی
ما آمده ایم زندگی کنیم تا قیمت پیدا کنیم
جمعه 28 بهمن 1390برچسب:, :: 9:29 :: نويسنده : مصطفی احمدی
به نظر من فهم و شعور رو نمیشه به کسی یاد داد!! چون ذاتیه!!!! پس خودمون رو خسته نکنیم، یا طرف داره یا نداره!! این موضوع برای من در طول یکسال گذشته اثبات شده. برای شما چطور؟؟؟ از دوران راهنمایی به یاد دارم که یکی از معلمام میگفت: " برای کسی که میفهمه هیچ توضیحی لازم نیست ولی برای کسی که نمیفهمه هر توضیحی اضافه است." سه شنبه 25 بهمن 1390برچسب:زندگی , :: 20:41 :: نويسنده : مصطفی احمدی
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ پرشی دارد اندازه ی عشق ...... شنبه 15 بهمن 1390برچسب:, :: 22:26 :: نويسنده : مصطفی احمدی
تو بارون که رفتی شبم زیر و رو شد یه بغض شکسته رفیق گلوم شد تو بارون که رفتی دل باغچه پشمرد تمام وجودم توی آینه خط خورد هنوز وقتی بارون تو کوچه میباره دلم غصه داره دلم بی قراره نه شب عاشقانه است نه رؤیا قشنگه دلم بی تو خونه دلم بی تو تنگه یه شب زیر بارون که چشمم به راهه میبینم که کوچه پر نور ماهه تو ماه منی که تو بارون رسیدی امید منی تو شب نا امیدی
نمیدونم چرا امشب اینقدر دلم گرفته!!! داشتم به یکی از آهنگ های سیاوش قمیشی گوش میدادم. گفتم تایپش بکنم اینجا هم باشه!!! شرمنده که باعث رنجش خاطر شما هم شدیم!!!!
یک شنبه 2 بهمن 1390برچسب:, :: 9:24 :: نويسنده : مصطفی احمدی
نمی دانم به جرم چیدن کدامین سیب سرخ....... از بهشت وجودت رانده شده ام؟........ و طنم،گر چه از تو تنها نامی شنیده ام........ ولی عطر وجودت با بند بند وجودم در آمیخته....... وطنم،روزی به سویت خواهم آمد..... با کوله ای پر از درد و رنج...... با زخم های ناسوری که غربت بر پیکر نیمه جانم به یادگار نهاده....... آری روزی باز خواهم گشت...... تا رنجنامه ی قطور غربتم برای همیشه به پایان رسد....... پس آغوش بگشا ای وطن...... و مرا همچون مادر جدا مانده از فرزند در آغوش گیر...... و بر زخم های عریان جسم و روحم مرهم باش...... آری روزی باز خواهم گشت...... و پروانه صفت بر گرد کعبه وجودت صد بار طواف خواهم کرد...... و بر بلندای، بیکران بامداد پر مهرت...... عظمت خورشید نقاشی می کنم....... تا مرهمی باشد از صداقت و لبخند........ بر کهنه زخم های مظلوم پیکرت....... آری روزی باز خواهم گشت...... و تیرگی ها را از وجودت پاک خواهم کرد...... وبه جای آن،خواهم نوشت....... روشنایی،عشق،امید...... آری روزی باز خواهم گشت........ و با هم خورشید را بوسه خواهیم زد...... و بر آن خواهیم نوشت...... ما آمده ایم،تا تو را میان فرزندان آدم قسمت کنیم...... تا هر چه تاریکی است،روشن...... هر چه تلخی است، شیرین...... هر چه جدایی است،وصل.... و همه ی رنگ ها بی رنگ شوند....... تا فرزندانمان فارغ از هر رنگ...... طعم شیرین زندگی در بهشت وطن را بچشند........ و آن گاه دوباره متولد خواهم شد...... و این بار زندگی زیباست....... آری روزی به سویت خواهم آمد ای وطنم ....... پنج شنبه 29 دی 1390برچسب:, :: 19:12 :: نويسنده : مصطفی احمدی
مردی با اسب و سگش در جاده ای راه می رفتند.هنگام عبور از کنار درخت عظیمی صاعقه ای فرود آمد و آن ها را کشت.اما مرد نفهمید که دیگر این دنیا را ترک کرده است و همچنان با دو جانورش پیش رفت.گاهی مدت ها طول می کشد تا مرده ها به شرایط جدید خودشان پی ببرند.پیاده روی درازی بود تپه بلندی بود آفتاب تندی بود عرق می ریختند و به شدت تشنه بودند.در یک پیچ جاده دروازه تمام مرمری عظیمی دیدند که به میدانی با سنگفرش طلا باز می شد و در وسط آن چشمه ای بود که آب زلالی از آن جاری بود. چهار شنبه 16 آذر 1390برچسب:, :: 18:18 :: نويسنده : مصطفی احمدی
دیروز هموطنان شیعه کشورم به هنگام عزاداری سالار شهیدان و یارانش در ظهر عاشورا شاهد عاشورایی دیگر و شهید شدن افراد دیگری بودند. ساعت 12 ظهر در زیارتگاه حضرت ابالفضل واقع در منطقه مرادخانی شهر کابل انتحاری توسط منافقین و دشمنان اسلام صورت گرفت که نزدیک به هفتاد نفر شهید و تعدادی زیادی نیز زخمی شدند. مقام شهدای دیروز عالی است خدایا عالی تر بگردان!! آنها را با سیدالشهدا و یارانش محشور بگردان!! خدایا شر این منافقین را به خودشان برگردان و به حق حضرت زینب امنیت و آسایش را به کشورم بگردان!! آمین! شنبه 28 آبان 1390برچسب:, :: 21:48 :: نويسنده : مصطفی احمدی
می‌گویند پسری در خانه خیلی شلوغ‌کاری کرده بود. خدایا!!!!! جمعه 20 آبان 1390برچسب:, :: 20:3 :: نويسنده : مصطفی احمدی
موشی درخانه تله موش دید، به مرغ وگوسفند و گاو خبرداد. همه گفتند: تله موش مشکل ماری درتله افتاد و زن خانه راگزید،ازمرغ برایش سوپ درست کردند،گوسفند را برای عیادت کنندگان سربریدند؛گاو را برای مراسم ترحیم کشتند وتمام این مدت موش درسوراخ دیوار مینگریست ومیگریست! نتیجه: آیا گاهی اوقات همین قضایا برای ما رخ نمیده؟ تا چه اندازه به مشکلات دوستانمون اهمیت میدیم؟ نظر یادتون نره!
سه شنبه 10 آبان 1390برچسب:, :: 23:34 :: نويسنده : مصطفی احمدی
ایستاده است
سایه ای!
سراب ها رژه می روند
و در سیاه روشن چشمان من
گیتاری آبستن است
تا جنین های کولی
آب های آواره را به جیغی بفروشند
آرامتر!
صدای زخمی ات به گوش کسی نمی رسد
لب های ترک بسته ی خدا
دل به لالایی کاهنانی بسته است
که ابرها را
تکه تکه
به سرابی می فروشند
نت ها را که سیر نشخوار می شوم
مست می کنم
فراموش کن!
دنیا آنقدر ها هم ارزش جیغ زدن ندارد.
دو شنبه 18 مهر 1390برچسب:, :: 22:18 :: نويسنده : مصطفی احمدی
بهترین دوست اون دوستیه كه بتونی باهاش ساكت روی یك سكو بشینی و چیزی نگی و وقتی ازش دور میشی احساس كنی كه بهترین گقتگو عمرت رو داشتی. ما واقعا تا چیزی رو از دست ندیم قدرش رو نمیدونیم ولی در عین حال تا وقتی چیزی رو دوباره بدست نیاوردیم نمی دونیم چی رو از دست دادیم در عرض یك دقیقه میشه یك نفر رو خرد كرد و در یك ساعت میشه ....... ادامه در ادامه مطلب ادامه مطلب ... دو شنبه 18 مهر 1390برچسب:, :: 22:18 :: نويسنده : مصطفی احمدی
بهترین دوست اون دوستیه كه بتونی باهاش ساكت روی یك سكو بشینی و چیزی نگی و وقتی ازش دور میشی احساس كنی كه بهترین گقتگو عمرت رو داشتی. ما واقعا تا چیزی رو از دست ندیم قدرش رو نمیدونیم ولی در عین حال تا وقتی چیزی رو دوباره بدست نیاوردیم نمی دونیم چی رو از دست دادیم در عرض یك دقیقه میشه یك نفر رو خرد كرد و در یك ساعت میشه ....... ادامه در ادامه مطلب ادامه مطلب ... سه شنبه 12 مهر 1390برچسب:, :: 15:31 :: نويسنده : مصطفی احمدی
خونه مادر بزرگ هزارتا قصه داره!
مادر بزرگ فرد خوبي است
مادربزرگ مهربان است.خوش سخن است. و هميشه سعي در تعليم نوه هايش به صورت کاملاً مهربانانه دارد
او فردي است که شايد تمام اعضاي يک فاميل به او وابستگي قلبي شديدي داشته باشند.
او فردي است که غمخوار تمام همان اعضاي فاميل است.
هميشه سعي در کمک کردن و فداي خود براي بچه هاي خود دارد.
رفتن به خانه مادر بزرگ هميشه هيجان خاصي دارد. هيچ وقت در آن احساس غربت نميکني
اين خانه يک پايگاه بسيار قوي براي جمع کردن تمام افراد فاميل است و شمع آن خانه هم مادربزرگ پيري است که پدر و مادرهاي ما گرد آن شمع جمع ميشوند.
واقعاً خونه مادربزگ من هزارتا قصه داشت. حالا يا خودش داشت يا خونش
هر وقت به اون خونه ميرفتم خوشحال بودم
هر وقت مادر بزرگم را ميديدم خوشحال ميشدم
ولي امان از آن روزي که اون شمع خاموش بشه
امان از آن روزي که پدربزرگ پيري در کنج خانه تک و تنها نشسته و همدم خودش رو که سالهاي سال کنارش بوده و در تمام شادي و غمهاي او شريک بوده رو کنار خودش نميبينه
ميتونم بگم انگار بخش اعظمي از وجود اين پدربزرگ هم خاموش ميشه
اونم پدر بزرگ عزيز من که هنوز 6ماه از غم فرزند بزرگش نگذشته
همين 6ماه پيش بود که دايي بزرگ من از جمع ما رفت و به وادي حق شتافت
و اين مادربزرگ پير هم از غم همان فرزند، پدربزرگ و ساير فاميل را تنها گذاشت و به ديار ابدي سفر کرد
خدايش رحمت کند
" کُلُّ مَن عليها فان و يبقي وَجهُ رَبِّکَ ذوُالجَلالِ وَلاِکرام "
براي شادي روح آن مرحومه و اموات خودتان فاتحه اي باذکر صلوات بر محمد و آل محمد بخوانيد
یک شنبه 27 شهريور 1390برچسب:, :: 13:47 :: نويسنده : مصطفی احمدی
تا که پرسیدم ز منطق، عشق چیست
در جوابم اینچنین گفت و گر یست لیلی و مجنون همه افسانه اند عشق، تفسیری ز زهرا و علیست
آشغ: از وقتی او به قلبم پا نهاده به هرطرف نگاه می کنم او نو می بینم، اینطور نمیشه باید بهش برسم.
عاشق: اگه خدا اونو برای همراهی من آفریده باشه از وقتی به اون برسم تا آخر عمرم، تنها اونو خواهم دید.
آشغ: زیباتر از او کسی رو ندیدم.
عاشق: با کمال تر و انسان تر از او ندیدم. آشغ: نمی دونم چطور بهش ثابت کنم عاشقش(آشغش) هستم. عاشق: می دونم بهتر از هر کسی از دلم خبر داره. آشغ: به هرقیمتی باشه باید اونو بدست بیارم. عاشق: حتی به قیمت از دست دادنش برای خوشبختیش تلاش خواهم کرد. آشغ: برای رسیدن به او حاضرم تمام پلهای پشت سرمو خراب کنم. عاشق: اگه رسیدن به او پلی به سمت تعالی هر دوی ماست آرزو میکنم خدا مارو بهم برسونه. آشغ: خدایا مارو بهم برسون. عاشق: خدایا ما را با هم به خودت برسون. خدایا یاریم کن تا عاشق باشم نه آشغ! نظر شما چیه؟ لطفاً نظر بدید پنج شنبه 22 تير 1390برچسب:, :: 23:54 :: نويسنده : مصطفی احمدی
دو جوان بسيار زيبا وقتي دختر13ساله بود و پسر 18ساله, با هم نامزد ميشوند. آنها در روستاي کوچکي زندگي ميکردند که در نزديکي کوهي بود. بيش تر اهالي روستا هيزم شکن بودند. پسر, قدبلندي داشت, رعنا و کشيده و ورزيده بود. . از کودکي هيزم شکني را آموخته بود. دختر هم چشماني آبي و حيرت انگيز, به رنگ و عمق آسمان داشت با موهايي طلايي و بلند که تا روي کمرش ميرسيد. وقتي پسر به سن 23رسيد و دختر18 ساله شد, اهالي دهکده تصيم گرفتند دست به دست هم دهند تا اين دو جوان با هم ازدواج کنندو .... ادامه در ادامه مطلب ادامه مطلب ... شنبه 18 تير 1390برچسب:, :: 23:44 :: نويسنده : مصطفی احمدی
آموختم: عشق مرکب حرکت است نه مقصد حرکت.
آموختم: اين عشق است که زخم ها را شفا مي دهد. نه زمان. آموختم: بهترين کلاس درس دنيا کلاسي است که زير پاي خلاق ترين فرد يعني خالق يکتاست. آموختم: مهم بودن خوب است. ولي خوب بودن از آن مهمتر است. آموختم: تنها اتفاقات کوچک زندگي است که زندگي را تماشايي مي کند. آموختم: خداوند متعال همه چيز را در يک روز نيافريد. پس چطورمي شود که من همه چيز ر ادر يک روز به دست آورم. آموختم: چشم پوشي از حقايق آن ها را تغيير نمي دهد. آموختم: در جست و جوي محبت و خوشبختي زماني براي تلف کردن وجود ندارد. آموختم: اگر در ابتدا موفق نشدم با شيوه اي جديدتر دوباره بکوشم. آموختم: موفقيت يک تعريف دارد، باور داشتن موفقيت. آموختم: تنها فردي که مرا شاد مي کند کسي است که مي گويد، تو مرا شاد کردي. آموختم: گاهي مهربان بودن، بسيار مهمتر از درست بودن است. آموختم: هرگز نبايد به هديه اي که از طرف کودکي داده مي شود نه گفت. آموختم: در آغوش گرفتن کودکي که به خواب رفته، يکي از آرامش بخش ترين حس هاي دنيا را درون آدمي بيدار مي کند. آموختم: زندگي مثل طاقه پارچه است. هر چه به انتهاي آن نزديک تر مي شوي سريع تر مي گذرد. آموختم: بايد شکرگزار باشيم که خدا هر آن چه مي طلبيم را به ما نمي دهد. آموختم: وقتي نوزادي انگشت کوچکم را در مشت کوچکش مي گيرد. در واقع ما را به اسارت زندگي مي کشد. آموختم: هر چه زمان کمتري داشته باشيم کارهاي بيشتري انجام مي دهيم. آموختم: هميشه براي کسي که به هيچ عنوان قادر به کمکش نيستم، دعا کنم. آموختم: زندگي جدي است ولي ما نياز به دوستي داريم که لحظه اي با او از جدي بودن دور باشيم. آموختم: تنها چيزي که يک شخص در زندگي مي خواهد، فقط دستيست براي گرفتن دست او و قلبي براي فهميدنش. آموختم: لبخند ارزان ترين راهي است که مي توان با آن نگاه را وسعت بخشيد. آموختم: باد با چراغ خاموش کاري ندارد. آموختم: به چيزي که دل ندارد نبايد دل بست. آموختم:که زندگي دشوار است، اما من از او سخت ترم. آموختم: که کوتاه ترين زماني که من مجبور به کار هستم، بيشترين کارها و وظايف را بايد انجام دهم. آموختم: که همه مي خواهند روي قله کوه زندگي کنند، اما تمام شادي ها و پيشرفت ها وقتي رخ مي دهد که در حال بالا رفتن از کوه هستيم. آموختم: که فرصت ها هيچ گاه از بين نمي روند، بلکه شخص ديگري فرصت از دست رفته ما را تصاحب خواهد کرد. آموختم: که هيچ کس در نظر ما کامل نيست تا زماني که عاشق بشويم. آموختم: که لبخند ارزان ترين راهي است که مي توان توسط آن نگاه را وسعت داد. آموختم:که نمي توانم احساسم را انتخاب کنم، اما مي توانم نحوه برخورد با آن را انتخاب کنم آموختم.....
یک شنبه 12 تير 1390برچسب:, :: 20:19 :: نويسنده : مصطفی احمدی
عشق صاحب و استاد ماست عشق واژه ایست از نور، که دستی از نور، آنرا بر صفحه ای از نور نوشته است. عشق رازی است مقدس. برای آنها که عاشق می شوند، همواره بی چون و چرا، باقی می ماند. عشق چیزی جز خود رو ندهد، و چیزی جز از خود را نستاند. عشق لبخندی است دگرگونه در روح، و طلوعی است تازه بر زمین. عشق جوانی است با زنجیرهای گسسته، مردی است از اسارت زمین،آزاد، و زنی است، به شعله مقدس گرم، و درخشنده از نور آسمانی است، روشن تر از آسمان ما. عشق شبی است که بر آلاچیق تدهین شده،تعظیم کرده است. عشق نه تصرف کند نه به تصرف درآید،زیرا عشق را، عشق بس است. عشق میزبانی بخشنده است برای میهمان خود، اگرچه خوانه اش برای میهمان ناخوانده، سراب است و نیشخند. پیش از آنکه عشق را بشناسم، به سرودن نغمه های عشق خو گرفتم. عشق شما را می کبود تا برهنه تان کند، می بیزد تا از هرزه هایتان جدا نماید، می ساید تا سپید شوید، ورز می دهد تا نرم شوید، و آنگاه بر آتش مقدس خود می سپارد، تا نانی مقدس برای جشن مقدس خداوندگار شوید. روحی که با آتش پاک گشته و با اشک شسته شده، بلندمرنبه تر از آنست که مردم، آنرا شرم و رسوایی بنامند. قلب، می شناسد آنچه را که شاید زبان هرگز نگفته، و گوش ها هرگز نشنیده باشد. عشق همواره شرمسار زیبایی است، با این حال زیبایی را، همیشه عشق دنبال خواهد کرد. عشق، تنها رهایی از این دنیاست، زیر روح را تا چنان بلندایی می برد که قوانین بشری و محسوسات طبیعی، نمی توانند مسیرش را تغییر دهند. عشقی که خود را هر روز تازه نکند، عادت شده و به بندگی تبدیل می شود. تو کوری و من کرو لالف پس بیا تا دست در دست یدیگر را بشناسیم. عشق، همانسان که تاج بر سر می نهد، بر صلیبتان خواهد کشید، همانگونه که می رویاند شما را، به پیرایشتان نیز خواهد پرداخت. عشق باقی خواهد ماند، و آثار انگشتش محو خواهد شد.
دو شنبه 6 تير 1390برچسب:, :: 1:4 :: نويسنده : مصطفی احمدی
سلام دوستان،بالاخره امتحانات تموم شد. امیدوارم شما هم امتحانات رو به خوبی و خوشی به پایان رسونده باشید و در تمام امتحانات زندگی موفق و سربلند باشید. چند وقته دیگه یه برگه ای به نام کارنامه تو دستامون قرار میگیره و ممکنه باعث رضایت یا نارضایتی ما بشه که اونا هم میتونند باعث خوشحالی یا ناراحتی بشند که دیگه فکر نمیکنم تاثیری روی نمره داشته باشه. پس بهتره به فکر آینده باشیم و از امروز لذت ببریم و برای آینده برنامه ریزی کنیم. راستی داشتم از بحث دور میشدم، جاتون خالی ما روز آخر نمایشگاه هنرمندان برجسته افغانستان و اختتامیه رفتیم و اونجا بودیم.واقعاً عالی بود. کارهای دستی زیبا،طلاکوب های تماشایی، تابلوها و نقاشی های جالب و دیدنی، کتاب های نه چندان جدید و جالب و.... البته در کنارش یه سری هم به کاخ نیاوران و کاخ های مجاور و جاهای جالب داخل کاخ زدیم که خالی از لطف نبود. سورپرایزش در ادامه مطلب نظر فراموش نشه ادامه مطلب ... دو شنبه 29 خرداد 1390برچسب:, :: 16:17 :: نويسنده : مصطفی احمدی
سلام از اونجایی که من خودم شخصاً جملات دکتر علی شریعتی رو دوست دارم با اینکه زیاد اهل مطالعه نیستم ولی تا حالا هرچی خوندم و شنیدم قشنگ و زیبا بوده. با خودم گفتم در اینجا بعضی هاش رو به نمایش بذارم تا شاید شما هم بعد از مطالعه خوشتون اومد.
اگر غرور نبود چشم هایمان به جای لب هایمان سخن نمی گفتند و ما کلام محبت را در میان نگاه های گهگاهمان جستجو نمی کردیم. اگر دیوار نبود نزدیک تر بودیم با اولین خمیازه به خواب می رفتیم و هر عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان حبس نمی کردیم. اگر خواب حقیقت داشت همیشه خواب بودیم. هیچ رنجی بدون گنج نبود ولی گنج ها شاید بدون رنج بودند اگر همه ثروت داشتند دل ها سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند اگر همه ثروت داشتند اگر مرگ نبود همه کافر بودند و زندگی بی ارزش ترین کالا یود. اگر عشق نبود اگر خداوند یک روز آرزوی انسان را برآورده می کرد من بی گمان دوباره دیدن تو را آرزو می کردم و تو نیز هرگز ندیدن مرا آن گاه نمی دانم به راستی خداوند کدام یک را می پذیرفت.
پيوندها
|
||||||||||||
 |
<-PollName->
